در این روش تیمی دو نفره فاصله بین یک دکل برق تا دکل بعدی را قدم می زنند و عمل بازرسی را انجام می‌دهند بازرسی بصری با کمک دوربین های دوچشمی و گهگاه با دوربین‌های تشخیص هاله و مادون قرمز انجام می شود.

چنین روشی فقط برای آن دسته از

خطوط انتقال برق می تواند دقیق باشد که دارای دید خوبی از سطح زمین باشند این روش که همراه با عبور از میان جاده ها می باشد روش آسانی در سطح کشوری محسوب نمی‌شود چرا که کند ، یکنواخت، خسته کننده و ذهنی است و در مواردی هم ممکن است نقص های بزرگ نادیده گرفته شوند.

2) روش وسایل نقلیه با سرنشین:

در این روش از وسایل نقلیه هوایی با بال ثابت یا چرخان و یک تیم سه نفره متشکل از خلبان، بازرس و ثبت کننده استفاده می شود اثر بخشی این روش در تعیین و تشخیص خسارات و خرابی ها معمولاً پایین است.

اما در هنگام بازرسی های سریع و دسترس پذیری در مکانهای صعب العبور و خطرناک سرعت از مزایای غیر قابل انکار آن محسوب می‌شود که این روش روش خطرناکی برای نیروی انسانی محسوب می شود.

3) روش ربات های صعود کننده

یک روش دیگر در

بازرسی خطوط انتقال برق به کارگیری از یک ربات صعود کننده است.

این ربات متحرک می‌تواند در طول

سیم های حامل جریان برق حرکت و موانع مختلف را کنترل نماید مزیت اصلی این روش میزان بالای دقت بررسی به دلیل نزدیکی به

خطوط انتقال برق است.

اما از سوی دیگر توسعه و تولید یک ربات برای کنترل و برطرف سازی موانع و خرابی ها به دلیل پیچیدگی های آن یک مشکل اساسی محسوب می شود علاوه بر این به سبب به میدان مغناطیسی ایجاد شده در

خطوط انتقال برق تمامی سخت افزارهای الکترونیکی و حسگرهای ربات باید محافظت شوند.

4) روش وسایل نقلیه بدون سرنشین

سیستم های خودکار هوایی بیانگر یک روش جایگزین برای سیستم های دارای خلبان است هم به منظور کاهش ریسک برای نیروی انسانی و هم کاهش هزینه‌ها که طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های مرتبط به نظارت خطوط انتقال و انواع دیگر زیرساخت های استراتژیک را در بر می گیرد به کارگیری سیستم های خودکار هوایی برای ثبت و پیمایش مشاهدات نشان از علاقه چشمگیر سازمان‌ها و شرکت‌ها در استفاده از این روش است بازرسی در این روش شباهت بسیاری با بازرسی توسط هلیکوپتر های خودکار دارد.

مشکلاتی از قبیل ثبات و تعادل دوربین ردیابی

دکل های برق و تشخیص خودکار خرابی در هر دو روش مشترک است البته در مطالعات و ارزیابی های انجام شده حاکی از آن است که به کارگیری از یک وسیله نقلیه بدون سرنشین نسبت به روش بازدید میدانی نیروی انسانی از سرعت بالاتری برخوردار بوده و دقیق‌تر از هلیکوپترهای پرهزینه عمل خواهند کرد.

سیستم های بیان شده از عملکرد خوبی برخوردار هستند اما با این حال طراحی و ساخت یک ربات پرنده بدون سرنشین برای انجام

بازرسی خطوط انتقال برق چالشی سودمند به حساب می آید.

هدف اصلی ما بررسی و تشریح طراحی و ساخت یک سیستم هوایی بدون سرنشین با استفاده از

ماشین های هوایی بدون سرنشین به منظور

نظارت و بازرسی

خطوط انتقال و توزیع برق است این نوع پرنده باید توانایی حمل بار مفید برای یک بازرسی کیفی و همچنین امکان توسعه جهت انجام یک  بازرسی کمی را داشته باشد. همچنین الگوریتم های پردازش تصویر طراحی و توسعه داده شده برای این سامانه باید توانایی شناسایی و تحلیل خطوط برق را داشته باشند.

این امر برای عملیات نظارت و بازرسی امری مهم و ضروری محسوب می شود.فرآیند تحلیل و پردازش تصاویر به منظور گزارش هر گونه اختلال و صدور فرامین ناوبری باید به صورت بلادرنگ و از طریق ایستگاه کنترل زمینی صادر گردد.

میزان بار مفید برای یک پهپاد شامل یک دوربین مادون قرمز حرارتی و یک دوربین رنگی است ترکیب عکسهای این دو دوربین به تشخیص نقاط داغ و دیگر خرابی ها کمک خواهد کرد.

از سوی دیگر به کمک تحلیل داده های پروازی مانند مسیر طی شده به وسیله پهپاد و همچنین مختصات جغرافیایی

خطوط برق شناسایی شده می توان موقعیت جغرافیایی این خطوط ذخیره کرد این خروجی به منظور شناسایی موقعیت دارایی‌های یک سازمان به  وسیله جی آی اس بسیار مفید و کاربردی خواهد بود.

• سیستم هوایی بدون سرنشین

این سیستم شامل بخش های زیر می باشد:

• سیستم GCS که محل استقرار اپراتورهای سیستم است و به عنوان رابط کاربری بین اپراتورها و باقیمانده سیستم هوایی عمل می کند.
• پهپاد که وظیفه پرواز و بازرسی از خطوط هوایی را بر عهده دارد.
• سیستم ارتباطی بین پهپاد و GCS که ورودی های کنترلی را به

  پهپاد منتقل و اطلاعات مربوط به پرواز و سایر داده‌های به دست آمده از سنسور های پهپاد را دریافت میکند.

سیستم به صورت یک

سیستم هوایی بدون سرنشین کامل جهت

بازرسی و نظارت خطوط انتقال برق طراحی می شود.

خطوط هوایی شامل تو سیستم زیادی است:

1) کنترل پرواز

2)

بار مفید برای انجام بازرسی خطوط انتقال برق.

سیستم کنترل پرواز و وظیفه مدیریت ترکیب سیگنال و تعدیل دستورالعمل های کنترل پرواز به یک پرواز ایمن و متداوم را برعهده دارد علاوه بر این سیستم دارای یک سامانه ارتباطی با فرکانس رادیویی می باشد

بار مفید هم متشکل از یک فرستنده های تصویری شامل دو دوربین مادون قرمز حرارتی و رنگی و سایر آسانسورهای مورد نیاز است.

پهپادها در رده پرنده هایی با بال چرخان دسته‌بندی می‌شود که صعود و فرود آن عمودی شکل است این وسیله شامل یک ریزپردازنده، یک واحد

سنجش خودکار ، یک سیستم موقعیت یاب جهانی، یک ارتفاع سنج و یک سیستم ارتباطی است.

کنترل کننده

پرواز پهپاد باید توانایی پرواز در سه حالت :

پرواز دستی سیستم ، موقعیت یاب جهانی مکان ثابت و رهیابی با سیستم موقعیت یاب جهانی را بر اساس نوع بازرسی داشته باشد

این سه حالت  به صورت زیر قابل تعریف هستند:

• پرواز دستی:

پهپاد به به وسیله یک کاربر هدایت می شود این حالت از پرواز زمانی استفاده میشود که کاربر دید مستقیمی نسبت به محیط پروازی داشته باشد.

• سیستم موقعیت یاب جهانی مکان ثابت:

در این حالت کاربر هنگامی که در حال پرواز بشیوه دستی است تلاش می‌کند تا موقعیت و وضعیت فعلی را حفظ کند.

• رهیابی با سیستم موقعیت یاب جهانی: